Noong 1948, inaprubahan ng Departamento ng Edukasyon ang “O Sintang Lupa” bilang Pambansang Awit sa Pilipino. Ang awit ng ubasan. Minsan ay nagkaroon ako ng panaginip ng agila. ng mga anak ni Eba. Nagtayo siya roon ng bantayan, at humukay ng pisaan ng ubas. Kinukutkot pa ng kanyang mga kuko ang taba sa talukap ng ulo. Sa matabang libis ng isang burol, may isang ubasan ang aking mahal. Mukha siyang bampira, ang kaniyang mga paa ay parang sa leon, ang kanyang mga kamay ay kasintalim ng kuko ng agila. 5 • 1 Nais kong awitin para sa aking mahal. Malungkot ang kaniyang mukha, at sinabi niya sa akin ang kaniyang layon. Sa sugpo ay wala siyang itinapon kundi balat. - Amado V. Hernandez, Mga Ibong Mandaragit Ang agila ang saksi ng Dakilang Espiritu, ang mga mata ng Diyos. Mga anak, kaunting panahon na lamang ninyo akong makakasama. Noong 1954, si Gregorio Hernandez, Jr., Kalihim ng Edukasyon na ay bumuo ng komite para baguhin ang mga titik ng Pambansang Awit. Natatawa kong tugon; "iyon nga ang aking punto!" Magmula noon, alam nang mga naninirahan sa kanilang bayan na hindi sila mamatay sa gutom dahil sa kayamanangtaglay ng kagubatan.TuwaangAng Tuwaangay isang epiko ng mga Manobo na ginagawa ring libangan tuwing may libing,kasal, ritwal ng pagpapasalamat para sa saganing ani, o sa isang matagumpay na pangangaso.Ang bawat awit ng epiko ng … May mga taong bukod sa hangad na tularan ang lalong walang habas na ibon: ang Agila, ay may mga palatandaan pa rin ng buwitre, ng kuwago at ng malaking bayakan na sumisipsip ng dugo ng tao. Ang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" sa direksyon ng ating National Artist na si Lino Brocka sa screen play ng isang taong nagngangalang Del Mundo. Interestingly, the alarm call for eagles—the marmot’s principal winged predator—is noticeably distinct. At kung mahayag na ang karangalan ng Diyos, ang Diyos naman ang maghahayag ng karangalan ng Anak, at gagawin niya ito agad. At ito ang naging kapanganakan ng kawalan ng ginaw dito sa piling ko. Kakaiba ang sipol ng marmot kapag may paparating na agila—ang pangunahing ibong maninila ng marmot. Pagkatapos naming ikiling ang sampung beses, lumipad ako … Nagngangalit ang kalangitan at sinagot ito ng galit din ng sangkalupaan.Sa pagitan ng dalawang ito ay nakatayo ako at sa harap ng isang taong ibon. Pinarusahan pa akong muli na mananatili kang maglalakbay, maglilibot, malayo sa aking tabi. ang awit ng pag-ibig tungkol sa kanyang ubasan. Nadudukit niya ang lahat ng alige ng alimango pati sa talukap. Araw na mismo ang tumanggi, pinasinayaan pa ng mga agila at payo ng mga talampas. Hahanapin ninyo ako; ngunit sinasabi ko sa inyo ngayon ang sinabi ko sa mga Judio, ‘Hindi kayo makapupunta sa paroroonan ko.’” Nakukuha niya pati ang laman sa mga sipit at galamay.Pinaghahandaan niya iyon ng sawsawang suka na may pinitpit na luya at tinimplahan ng asin at asukal. Nagawa ang bagong bersyon na pinamagatang “Lupang Hinirang”. Anito'y mauubos raw ang sansinukob sa ugnayang ito. Sa kuko ng agila sa akin ay pumupuksa Sa sariling lupa ay alipin ako ng banyaga Sa kuko ng agila kailangan kung makalaya Kailan ang tamang oras upang labanan ko ang mga pang aapi sagad na sa aking buto Ngunit walang kalayaan habang naroroon Ang kuko ng agila sa leeg ko nakabaon Ako'y palayain sa kuko ng agilang mapang-alipin Saka ko maaalala ang mga nobela, tula, awit, kambas, pelikula tungkol sa mga ibong dapat na lumilipad katulad na dapat ding nagtatago ang mga daga sa silong o sa dilim, nagnanakaw ng makakain at nang sa gayon magising ang mga antuking pusa. 2 Hinukay niya iyon at inalisan ng bato, at tinamnan ng pinakamahusay na mga sanga. Iniwan ko ang aking kama at lumipad kasama ang agila sa ilalim ng araw at sa itaas ng mga ulap. #2 Book para sa Agosto Ito ang una kong libro mula kang Edgardo M. Reyes, pero hindi ito ang unang narinig o napanuod ko ang kwento, bago ko basahin ang libro napanuod ko na ang pelikula nito.